x
1

Tiberio Plaucio Silvano Eliano



Tiberio Plaucio Silvano Eliano (en latín: Tiberius Plautius Silvanus Aelianus) fue un senador romano de origen patricio que vivió en el siglo I, y desarrolló su cursus honorum bajo los reinados de Tiberio, Caligula, Claudio, Nerón, y Vespasiano. Fue cónsul sufecto en dos ocasiones, en el 45 junto con Gayo Ummidio Durmio Cuadrato, y en el 74 junto con Lucio Junio Quinto Vibio Crispo.[1]

Fue el sobrino adoptivo de Plaucia Urgulanila,[2]​ primera esposa del emperador Claudio.[3]​ Ofreció la oración como pontifex cuando se colocó la primera piedra del Capitolio en el año 70.[4]​ En algunas fuentes antiguas se refieren a él como Plaucio Eliano, pero se sabe por una inscripción que su nombre completo era Tiberio Plaucio Silvano Eliano y que ocupó varios puestos militares relevantes.[5]

Conocemos su carrera a través de dos inscripciones procedente de la ciudad latina de Tibur (Tívoli, Italia), en la cual los senadores romanos y los propios emperadores poseían importantes villas de recreo, y que se desarrollan de la siguiente forma:

P(ublius) Plautius
Pulcher
Triumphalis filius
augur IIIvir a(uro) a(rgento) a(ere) f(lando) f(eriundo) q(uaestor) 4
Ti(beri) Caesaris Aug(usti) V consulis
tr(ibunus) pl(ebis) pr(aetor) ad aerar(ium) comes Drusi fili(i)
Germanici avunculus Drusi
Ti(beri) Claudi Caesaris Augusti fili(i) 8
et ab eo censore inter patricios
lectus curator viarum sternendar(um)
a vicinis lectus ex auctoritate
Ti(beri) Claudi Caesaris Augusti Germanici 12
proco(n)s(ul) provinciae Siciliae
Vibia Marsi f(ilia)
Laelia

B[7]

Ti(berio) Plautio M(arci) f(ilio) Ani(ensi)
Silvano Aeliano
pontif(ici) sodali Aug(ustali)
IIIvir(o) a(ere) a(rgento) a(uro) f(lando) f(eriundo) q(uaestori) Ti(beri) Caesaris 4
leg(ato) leg(ionis) V in Germania
pr(aetori) urb(ano) legat(o) et comiti Claud(i)
Caesaris in Brit{t}annia consuli
proco(n)s(uli) Asiae legat(o) pro praet(ore) Moesiae 8
in qua plura quam centum mil{l}(ia)
ex numero Transdanuvianor(um)
ad praestanda tributa cum coniugib(us)
ac liberis et principibus aut regibus suis 12
transduxit motum orientem Sarmatar(um)
compressit quamvis parte(m) magna(m) exercitus
ad expeditionem in Armeniam misisset
ignotos ante aut infensos p(opulo) R(omano) reges signa 16
Romana adoraturos in ripam quam tuebatur
perduxit regibus Bastarnarum et
Rhoxolanorum filios Dacorum fratrum (sic)
captos aut hostibus ereptos remisit ab 20
aliquis eorum o< b = P >sides accepit per quem pacem
provinciae et confirmavit et protulit
Scytharum quoque rege{m} a Cher< s = R >onensi
quae est ultra Borustenen o<b=P>sidione summoto 24
primus ex ea provincia magno tritici modo
annonam p(opuli) R(omani) adlevavit hunc legatum in
{in} Hispaniam ad praefectur(am) urbis remissum 28
senatus in praefectura triumphalibus
ornamentis honoravit auctore Imp(eratore)
Caesare Augusto Vespasiano verbis ex
oratione eius q(uae) i(nfra) s(cripta) s(unt) 32
Moesiae ita praefuit ut non debuerit in
me diferri honor triumphalium eius
ornamentorum nisi quod latior ei
contigit mora titulus praefecto urbis 36 hunc in eadem praefectura urbis Imp(erator) Caesar
Aug(ustus) Vespasianus iterum co(n)s(ulem) fecit

Durante el reinado de Claudio, fue cónsul sufecto por primera vez en el año 45 y bajo el de Nerón fue legado o gobernador de la provincia romana de Mesia del 61 al 66 y gobernó la provincia siguiendo una "política masiva de tierra quemada".[3]​ Envió cargamentos de trigo de Mesia para aliviar el suministro del pueblo de Roma, posiblemente en la crisis causada por el Gran incendio de Roma en el 64.[2]​ Más tarde fue enviado a Hispania, que en ese momento carecía de gobernador provincial.

En el año 69 el emperador Vespasiano nombró a Eliano prefecto de la Ciudad de Roma en lugar de su hermano asesinado, Tito Flavio Sabino. Tal y como se sabe a partir de su inscripción funeraria, Eliano fue de hecho llamado a la ciudad, donde Vespasiano propuso que recibiera un triunfo por su servicio en Moesia, un gesto indicando implícitamente la naturaleza poco generosa de gobierno de Nerón.[2][4]​ El senado finalmente votó para aprobar la propuesta de Vespasiano.[3]

En torno al año 60, Eliano había cruzado el Danubio en Mesia con "más de 100.000 transdanubianos junto con sus esposas, hijos, líderes o reyes y se asentaron para pagar tributos".[8]

Este artículo incorpora una traducción del Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology editado por William Smith (1867), actualmente en el dominio público.





Escribe un comentario o lo que quieras sobre Tiberio Plaucio Silvano Eliano (directo, no tienes que registrarte)


Comentarios
(de más nuevos a más antiguos)


Aún no hay comentarios, ¡deja el primero!